-
1 bro|nić
impf Ⅰ vt 1. (walcząc) to defend- bronić miasta przed atakiem nieprzyjaciela to defend a town from enemy attack- wały bronią miasta przed powodzią dykes protect the town from flooding ⇒ obronić2. Prawo (przed sądem) to defend- ten adwokat bronił w największych procesach this lawyer has appeared a. acted for the defence a. was the defence counsel in some of the most celebrated cases3. (zakazywać) to forbid; (nie pozwalać) to prevent- bronił córce czytać po nocach he forbade his daughter to read at night- bronić komuś wstępu na salę to stop a. prevent sb (from) entering the hall4. Sport (w piłce nożnej, hokeju) to defend ⇒ obronić Ⅱ bronić się 1. (w walce, w sądzie) to defend oneself- bronił się szablą he defended himself with his sword- oskarżony powiedział, że będzie się bronił sam the accused said he would defend himself ⇒ obronić się2. (zabezpieczać się) bronić się od smutnych myśli to ward off depressing thoughts 3. środ., Uniw. to defend a thesis/dissertation, to have an open viva (voce) ⇒ obronić się 4. pot. (być słusznym) to be redeemed- ten film broni się udanym scenariuszem this film is redeemed a. saved by the wonderful screenplay- niech Pan Bóg a. ręka boska broi! przest. God/heaven forbid!- jego dziecko jest takie niegrzeczne, że niech ręka boska broi his child is so awful, God save himThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bro|nić
См. также в других словарях:
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego